Oprichting
Het was in 1947 toen Karel Verhoeven van Diessen naar Haghorst verhuisde om een smederij te beginnen. Niet lang daarna wist hij een enthousiaste groep van 20 Haghorstse jongens bij elkaar te krijgen voor een potje voetbal. Het weiland achter café Verhoeven diende als voetbalveld en Piet van Bijsterveldt nam de taak als trainer op zich. Tussen de koeienvlaaien werd er doordeweeks fanatiek getraind en in 1952 werd er voor het eerst een echte voetbal gekocht.
Officiële voetbalclub
Het duurde echter nog enkele jaren voordat een officiële voetbalclub gerealiseerd werd. De initiatiefnemers Karel Verhoeven, Piet van Bijsterveldt en Bertrand Verhelst kregen namelijk geen voet aan de grond bij de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond (KNVB). De Haghorstenaren konden immers bij de Diessense vereniging RKDSV gaan voetballen. (Bij de KNVB waren ze kennelijk niet zo goed op de hoogte van de toenmalige verhouding tussen Haghorst en Diessen).
Met het argument dat Haghorst steeds meer een aparte leefgemeenschap was geworden en dat een eigen voetbalclub hier zeker niet zou misstaan, wisten ze uiteindelijk de KNVB te overreden. Eerst moest er nog wel een naam verzonnen worden. Eentje die sterk moest afwijken van namen van voetbalclubs uit de buurt. Meester Verhelst kwam met de naam Ende Despereert Niet, een motto van de zeventiende-eeuwse schrijver Bredero dat zoveel betekent als `wanhoop niet'. Afgekort werd de naam dus EDN. Omdat er elders in het land nog een voetbalclub was met diezelfde afkorting werd '56, het jaar van de oprichting, toegevoegd.
Een echt voetbalveld
In de eerste jaren van het bestaan van EDN'56 werd er op een aantal weilanden gevoetbald. Naarmate het aantal leden groeide werd de roep om een eigen voetbalveld steeds groter. Ook de koeienvlaaien, molshopen en andere ongeregeldheden in het veld wakkerde de wens voor een eigen voetbalveld aan.
Vooral dankzij de hulp van Janus van Bijsterveldt (toenmalig wethouder in het gemeentebestuur van Diessen) werd aan de rand van 't Stuk een heus voetbalveld aangelegd. De aanleg van het veld zelf werd met behulp van vele Haghorstenaren gedaan. Ook werd er een kleine kleed/bergruimte gebouwd.
Later werd de voormalige stal van Janus Verhoeven voor een deel omgebouwd tot twee kleedhokken met wasgelegenheid en zo werd er aan de voorwaarden van zowel de KNVB als de gemeente Diessen voldaan.
Het eerste officiële duel op het nieuwe veld was de wedstrijd tussen EDN'56 en RKDSV.
Uit zijn jasje gegroeid
De club groeide snel en in het seizoen 1956-1957 mocht EDN ’56 voor het eerst deelnemen aan de competitie. Twee jaar later deed EDN mee met twee teams en weer twee jaar later was er al een derde elftal.
In 1972 was de club gegroeid naar tien herenelftallen en in de tussentijd was er ook een dameselftal opgericht. Door de grote groei en de aangescherpte kwaliteitseisen vanuit de KNVB ontstond de behoefte aan een nieuwe en grotere accommodatie.
De gemeente Diessen kocht hiervoor een stuk akker met de naam ‘De Haan’ waarop het nieuwe complex gerealiseerd kon worden. Op 24 augustus 1974 werd het nieuwe sportcomplex met twee voetbalvelden, een trainingsveld, vier kleedlokalen en een kantine, door de burgemeester geopend.
Deze luxe sportaccommodatie was in 1979 de stimulans voor het oprichten van een korfbalvereniging die deel ging uitmaken van EDN’56. Om die reden werd Voetbalvereniging EDN’56 omgedoopt in Sportvereniging EDN’56. Door de aansluiting van het korfbal en omdat het aantal voetbalelftallen bleef doorgroeien, ontstond al snel ruimtegebrek. Daarom werd het complex in 1981 uitgebreid met een bestuurskamer, drie scheidsrechterslokalen en nog enkele kleedlokalen met wasgelegenheid.
Het complex “De Haan” vormt op dit moment nog steeds de thuisbasis voor onze mooie Sportvereniging EDN’56.
Damesvoetbal
Vanaf 1970 beschikte EDN’56 ook over een dameselftal dat zeker niet voor spek en bonen meedeed.
Het was ook in die tijd dat er door de KNVB een officiële damescompetitie gestart werd. In deze hoogste klasse in het damesvoetbal in Nederland werd EDN’56 achtereenvolgens derde, tweede en in 1973 zelfs kampioen.
Deze mooie prestaties leverde EDN’56 zelfs een international op. Nel van Bijsterveldt behaalde, na het in 1973 bereikte kampioenschap van EDN’56, ook met het Brabants elftal het Nederlands kampioenschap. Zij ontving een uitnodiging voor het Nederlands elftal dat zou gaan spelen tegen Engeland. Helaas blesseerde Nel van Bijsterveldt zich op tijdens een training waardoor het wat betreft haar interlandcarrière bij enkele vriendschappelijke wedstrijden bleef.
